၃၈ ျဖာ မဂၤလာ (သို႔) မဂၤလာတရားသည္ ႀကီးပြားျခင္း ၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏

CMS က tag လုပ္ထားတာေတာ့ ၾကာပါၿပီ .............
မေရးတတ္တာနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာပါ ...........
ေခါင္းစဥ္က ၃၈ ျဖာ မဂၤလာ (သို႔) မဂၤလာတရားသည္ ႀကီးပြားျခင္း ၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏ တဲ့ ......
ဒီလို heavy ျဖစ္တဲ့ဟာမ်ဳိးေရးဖို႔ လက္တြန္႔မိတယ္ ........
မေရးတတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ ............
ဖတ္မိတဲ့ထဲက ေက်ာ္ဗဟိန္းေရးထားတဲ့ သိသူႏွင့္မသိသူ ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးေလးကို တင္ျပလိုက္ပါရေစဗ်ာ ....
၂၀၀၇ ၾသဂုတ္လထုတ္ The VOICE ဂ်ာနယ္၊ vol 3 / No 43 ပါ ေဆာင္းပါးေလးပါ .......
ကိုယ့္မွတ္စုထဲမွာပဲ ကုိယ္မွတ္သားထားေလေတာ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းစရာ မလိုဘူးလို႔ထင္ပါတယ္ ..........
ေနာက္တစ္ခုက ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကိုက္မကိုက္ဆိုတာေတာ့ မသိဘူး .............
ေရးဖို႔ႀကိဳးစားရင္း ဖတ္မိတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို တင္လိုက္တာပဲ .........................


-----------------------------------------------------------------------------------------------

သိသူႏွင့္ မသိသူ

ေက်ာ္ဗဟိန္း

အလုပ္သေဘာအရ မိတ္ေဆြမ်ားထံ သြားေရာက္လည္ပတ္ရန္ အခြင့္အလမ္းနည္းေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ထံ လာလည္ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားကိုမူ အလုပ္အားလွ်င္အားသလို လက္ဖက္ရည္၊ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း စကားေျပာရျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ထိုေန႔က မိမိထံလာလည္ေသာ မိတ္ေဆြကို အနီးအနားရိွ ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ခုသို႔ ေခၚေဆာင္ကာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း စကားေျပာျဖစ္သည္။ ဟိုအေၾကာင္း သည္အေၾကာင္း စကားေျပာ၍ မိနစ္အတန္ၾကာေသာအခါ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ အဓိက ဦးတည္လာလည္ေသာ မီဒီယာ၏ အႀကီးအကဲေဟာင္းထံမွ ၀န္ထမ္းတစ္ဦး ေရာက္လာကာ မိတ္ေဆြျဖစ္သူကို လာေတြ႕ႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ထိုအခါ မိမိႏွင့္ေျပာေနေသာ စကားကို ႐ုတ္ျခည္းျဖတ္၍ “ေနာက္မွေတြ႕ၾကရေအာင္ဗ်ာ” ဟုဆိုကာ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီကုိပင္ ကုန္ေအာင္မေသာက္ဘဲ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ ထေျပးသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီပန္းကန္ႏွစ္ခြက္ျဖင့္ ေၾကာင္စီစီ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

မိတ္ေဆြျဖစ္သူမွာ လတ္တေလာ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနသည္။ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းရလိုရျငား သူ႔အႀကီးအကဲေဟာင္းထံ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္၍ ဤမွ် အလ်င္စလို ဒေရာေသာပါး ထြက္သြားျခင္း ျဖစ္ပံုရသည္။ ယင္းကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း အားခ်ိန္ သိပ္ရိွလွသူ မဟုတ္။ အလုပ္မ်ားသည့္ၾကားက မိတ္ေဆြကို တကူးတကလိုက္၍ ဧည့္၀တ္ျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြကမူ ကၽြန္ေတာ္၏ ဧည့္၀တ္ျပဳမူႏွင့္ မိတ္ေဆြသေဘာခင္မင္မႈကို ေပါ့တန္စြာ သေဘာထားကာ ေကာ္ဖီခြက္ကိုပင္ ကုန္ေအာင္မေသာက္ႏိုင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့သည္။ တကယ္ဆိုရလွ်င္ ယဥ္ေက်းမႈသေဘာႏွင့္ လူ႔က်င့္၀တ္နီတိသေဘာအရ အခ်ိန္မိနစ္ အနည္းငယ္ခန္႔ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ထိုင္ကာ ေကာ္ဖီကုန္ေအာင္ေသာက္၍ အတူသြားလွ်င္ရပါလ်က္ အားနာစကားပင္ မေျပာဘဲ ၀ုန္းဆိုထြက္သြားျခင္းမွာ ဧည့္၀တ္ျပဳေနေသာ မိတ္ေဆြတစ္ဦးအေပၚ မယဥ္ေက်းရာေရာက္သည္။

စင္စစ္ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ ဘာ့ေၾကာင့္ ဤသို႔ ျပဳမူသြားျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္ေပးႏိုင္သည္။ အေၾကာင္းမွာ သူ ယခင္အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးသည့္ မီဒီယာ၏ အႀကီးအကဲအေပၚ လိုအပ္သည္ထက္ပို၍ ေလးစားေၾကာက္ရြံ႕ေနျခင္းႏွင့္ သူ႔အတြက္ လက္ရိွအခ်ိန္သည္ အလုပ္သစ္တစ္ခု အျမန္ရေရးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။

အႀကီးအကဲေဟာင္းတစ္ဦးကို ႐ိုေသေလးစားျခင္းမွာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ ေကာင္းေသာ လကၡဏာတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွာမူ ေကာင္းေသာလကၡဏာတစ္ရပ္ မဟုတ္ပါ။ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ ထိုမီဒီယာအႀကီးအကဲလက္ေအာက္တြင္ အလုပ္လုပ္စဥ္က မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားရိွေနသနည္း။ မိမိကို ဧည့္၀တ္ျပဳေနသည့္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးအေပၚ အေလးထားမူမရိွဘဲ ဤမွ် ဒေရာေသာပါးထြက္သြားရပါသနည္း။ ထိုသို႔ ျပဴးျပဴးျပာျပာ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အေရးႀကီးပါလ်က္ဘာ့ေေၾကာင့္ ေကာ္ဖီဆိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး လိုက္ပါလာရသနည္း။ စသည္ စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ထံတြင္ ေမးခြန္းမ်ားစြာ ရိိွေနေသာ္လည္း ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါ အေျဖမွာ တစ္ခုသာရိွသည္။ ယင္းမွာ ျမန္မာလူမႈ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေခါက္႐ိုးက်ဳိးေနေသာ အထက္ေအာက္ဆက္ဆံေရးပင္ ျဖစ္သည္။ တစ္ေခတ္ တစ္ခါက ဗဟိုဦးစီးစနစ္က်င့္သံုးခဲ့ေသာ ကာလတစ္ခုတြင္ ႏွစ္ေပါင္းအတန္ၾကာ က်င္လည္ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကရသည့္ ႏိုင္ငံသား အမ်ားစုတြင္ ေၾကာက္စိတ္ ႀကီးစိုးေနတတ္ၾကသည္။

ေၾကာက္စိတ္သည္ လူသားတစ္ဦး၏ ဘ၀ အစြမ္းရိွသေရြ႕တိုးတက္ခြင့္ကုိ ပိတ္ဖံုးေစေသာအရာျဖစ္သည္။ ဤသို႔ ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ဘယ္အရာကိုမွ ေၾကာက္စရာမလိုဟု သေဘာမေရာက္၊ မဟုတ္မမွန္ေသာစကားကို ေျပာဆိုျခင္း၊ သမၼာအာဇီ၀မက်ေသာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳျခင္း၊ မရထိုက္ မယူသင့္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို ယူျခင္း၊ မ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ သံသရာတင္မည့္ အေၾကြးယူျခင္း စသည့္ မဂၤလာတရားႏွင့္ မညီေသာမႈကိစၥတို႔ ျပဳမႈျခင္းတို႔ကိုသာ အေၾကာက္တရားရိွရမည္ျဖစ္သည္။

ထိုေန႔က ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ မယဥ္မေက်းျပဳမူသြားေသာ မိတ္ေဆြကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မဆိုးပါ။ ဘယ္အရာကို ေၾကာက္ရမည္။ ဘယ္အရာကို ရွက္ရမည္ဆိုေသာ ဟီရိၾသတၱပတရား ေကာင္းစြာ မသိေသးသူတစ္ေယာက္ အျဖစ္သာ သနားစိတ္ျဖစ္မိသည္။


-----------------------------------------------------------------------------------------------